Obiekt z papieru przedstawiający lalkę w pozycji siedzącej; głowa wykonana z gipsu; namalowane oczy, usta, nos.

Mirosława Truchta Nowicka – ur. w 1966 r., dyplom obroniła w 1994 r. na Wydziale Projektowania Plastycznego WSP w Częstochowie (obecnie Akademia Jana Długosza) u prof. Jerzego F. Sztuki i prof. Wernera Lubosa. Praca w Teatrze Lalki i Aktora „Pinokio” w Łodzi i zetknięcie się z przestrzenią teatru i lalką jako medium zaowocowało zmianą obszaru jej twórczych poszukiwań. Lalka stała się elementarnym obiektem wypowiedzi artystycznej, a dzisiaj „Lalka – Rzeźba z Papieru” znaczy swoją obecnością niemal każdy przejaw jej kreacji.

Artystka o swojej twórczości:

Papierowe, antropomorficzne kształty stały się dla mnie idealnym sposobem opisywania świata ludzi. Lalka-homunkulus – symbol duchowości ukrytej głęboko w człowieku – i papier – od wynalezienia dokumentujący życie człowieka, choć jest symbolem nietrwałości, tymczasowości, potęguje tajemnicę antropomorficznych kształtów, ożywia i kieruje w przestrzeń bardzo ulotną. Oba media przekonują mnie swoimi cechami, przenikają się i wzmacniają wzajemnie, a poprzez swoją naturę obrazowo odwołują się do ludzkiej egzystencji, doskonale wpisują się w konteksty, potęgują znaczenia, przenosząc swoje cechy na postaci – powstałe z „natury”, stają się jej częścią i podlegają jej prawom. Odpowiada mi to, że oba media zawierają w sobie wiele sprzeczności i ogromny potencjał z racji filozoficznych i kulturowych konotacji. Sam proces twórczy przybiera formę pewnego rodzaju filozofii, powodując silny związek między twórcą i tworzonym „bytem” w sferze idei i fizycznej kreacji. W swoich pracach wykorzystuję papier szary, pakowy, biały, makulaturę i papier własnoręcznie czerpany.