Spotkanie przy setce

W listopadzie 1918 r. nowo powstałe państwo polskie borykało się z różnym problemami. Jednym z nich był chaos walutowy. Na terenach dawnego zaboru pruskiego płacono markami niemieckimi, w Królestwie Polskim – markami polskimi,  w  Galicji obowiązywały korony austriackie, a na dawnych terenach zaboru rosyjskiego – ruble. We wschodniej Galicji w obiegu znajdowały się również hrywny i karbowańce. Na mocy dekretu naczelnika Józefa Piłsudskiego z 7 grudnia 1918 r. oficjalnie obowiązującym środkiem płatniczym została marka polska. Jednocześnie trwały dyskusje nad nazwą nowej waluty. 28 lutego 1919 r. uchwałą sejmową wprowadzono złotego polskiego. Z uwagi na brak możliwości technicznych w kraju, pierwszą serię tych banknotów wydrukowano w 1919 r. w Paryżu i Londynie. W obiegu pieniądze te znalazły się dopiero 5 lat później. Jak wyglądały owe złotówki?

Z okazji 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości 29 listopada  Muzeum Papiernictwa odbyło się „Spotkanie przy setce”. Poprowadzili je dyrektor dusznickiego Muzeum dr. hab. Maciej Szymczyk oraz kierownik Działu Papiernictwa tej instytucji Jan Bałchan. Prelegenci przybliżyli sytuację finansową i gospodarczą czasów II RP oraz zaprezentowali  banknoty tego okresu, koncentrując się na tych z nominałem „sto”. Wśród nich znalazły się m.in. marki polskie i niemieckie, ruble i hrywny, a  także 100 zł z 1919 r.

Podczas spotkania został zaprezentowany najpiękniejszy, zdaniem wielu kolekcjonerów, polski banknot – setka z 1932 r. Pieniądz zaprojektowany został przez Józefa Mehoffera, polskiego malarza okresu Młodej Polski. Jego awers zdobi podobizna ks. Józefa Poniatowskiego. Na rewersie przedstawiony został dąb, rosnący w Gdyni na Kamiennej Górze, na tle wydm i brzegu Bałtyku. W przezroczu znajduje się znak wodny z wizerunkiem królowej Jadwigi.

Wydarzenie było także okazją do promocji „Monografii młyna papierniczego”.

Spotkanie towarzyszyło wystawie „Waluta Niepodległej” dostępnej dla zwiedzających do końca grudnia br.