Kiedyś było inaczej. Myśmy pisali atramentami…

Dziś zeszyty naszych dziadków i pradziadków, zapełnione eleganckim, regularnym pismem budzą niekłamany zachwyt. Starannie kaligrafowane przy użyciu stalówki i obsadki litery są świadectwem istotnej roli, jaką odgrywała sztuka pisania w dawnej szkole. Wspominają o tym podręczniki dla nauczycieli: „Nauka pisania powinna kształcić i wychowywać (…) budzić zamiłowanie do piękna, taktu, czystości i porządku, a w końcu ma wpływać na wyobraźnię i zmysł estetyczny wychowanków.” (Stefan Tatuch, Nauka pisma użytkowego i ozdobnego, Lwów 1927).

Gdy w dobie cyfryzacji piękne, odręczne pismo powoli zanika, Muzeum Papiernictwa wciąż stoi na straży tradycji i propaguje idee sztuki kaligrafii, przez wieki związanej z papierem. W dniach 9-10 października, na zakończenie wystawy czasowej „Sztuka pisania”, w dusznickiej papierni zorganizowano prelekcję poświęconą różnicom w budowie litery szkolnej przedwojennej i współczesnej oraz warsztaty kaligrafii dla dorosłych. Oba wydarzenia poprowadziła Ewa Landowska, założycielka Muzeum Kaligrafii i Historii Pisma. O tym, że ładne, estetyczne pisanie to niełatwa i zapomniana nieco dziś sztuka, mogły się przekonać zwłaszcza osoby uczestniczące w zajęciach praktycznych. Początkowe obawy przed pisaniem stalówkami, szybko ustąpił miejsca pięknie kreślonym literom, wzorowanym na tych z przedwojennych zeszytów. W końcu praktyka czyni mistrza…

Projekt pt. „Sztuka pisania – powrót do przedwojennej szkoły kaligrafii” dofinansowany został ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach Programu EtnoPolska 2020 oraz z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego.