Dusznicki młyn papierniczy ma już ponad 4,5 wieku. To prawdziwy pomnik historii. Różne bywały jego losy - przedstawiamy je w jednej ilustracji! Powyżej linia czasu, po której się poruszasz - po prostu kliknij w następny lub dowolny punkt tej linii.

1562 – najwcześniejszy znany zapis dotyczący dusznickiej papierni: Nicolaus Kretschmer nabywa jej udziały od Ambrosiusa Teppera.

Syn Nicolausa, Gregor odbudowuje i rozbudowuje dusznicki młyn w latach 1601-1605. Ten przepiękny obiekt podziwiamy do dziś – to budynek główny. Połączoną z nim suszarnię dobudowano w następnym stuleciu.

XVII-XVIII w. - wytwarzanie papieru jest wysoko cenioną sztuką, a papiernicy nierzadko ludźmi wykształconymi, należącymi do kulturalnej elity, obdarzanymi tytułami i przywilejami. Ci w Dusznikach w 1607 r. uzyskują herb szlachecki, a od 1750 r. dzierżą zaszczytne miano królewskiego dworskiego papiernika.

Rozpoczęcie przemysłowej produkcji papierniczej na Śląsku w 1834 r. nie sprzyja mało rentownej, rękodzielniczej produkcji. W Dusznikach przerywa się ją w 1905 r. Właściciel papierni Carl Wiehr instaluje niewielką maszynę firmy Füllner, służącą do wyrobu papieru i tektury.

W obliczu pogarszającej się sytuacji gospodarczej i finansowej, na początku lat 30. XX w. zaprzestaje się produkcji papieru w Dusznikach. W 1939 r. papiernia jako cenny obiekt zabytkowy przechodzi na własność publiczną.

1968 – w zabytkowym młynie papierniczym otwiera podwoje Muzeum Papiernictwa. Trzy lata później wznowione zostaje ręczne wytwarzanie papieru.

Użyj lupki, by zagłębić się w szczegóły.