Muzeum Papiernictwa w Dusznikach-Zdroju

.

Bogata kolekcja

Unikatowy zabytek techniki

Jeden z 113 pomników historii w Polsce

Początki: przed 1562

Kostki introligatorskie

Kostki introligatorskie Kostki introligatorskie Kostki introligatorskie Kostki introligatorskie
Typ obiektu aparatura, maszyny, urządzenia
Materiał kość zwierzęca
Technika wyrób rzemieślniczy
Wymiary MD 342/1 T – dł. 15 cm, szer. 2,2 cm; MD 342/2 T – dł. 14,6 cm, szer. 1,9 cm; MD 342/3 T – dł. 13,7 cm, szer. 2,3 cm; MD 342/4 T – dł. 11 cm, szer. 1,4 cm
Autor warsztat introligatorski Stefana Szczerbińskiego
Miejsce powstania Kraków
Czas powstania przed 1939 r.
Nr inwent. MD 342/1-4 T

Kości introligatorskie używane przez S. Szczerbińskiego w jego pracowni.

Kość introligatorska to podstawowe narzędzie do pracy z papierem. Pierwsze wykonywano z kości zwierzęcych, stąd ich nazwa. Wyglądem przypominają często ostrze noża. Kostki służą do przycierania sklejanych materiałów, wciskania papieru lub płótna we wgłębienia, załamywania, odklejania, rozsuwania arkuszy i wielu innych różnych czynności introligatorskich. Najbardziej rozpowszechniona jest kostka do przycierania o brzegach równoległych, prostych, z jednym końcem zaokrąglonym, drugim lekko stępionym. Kostka mająca na jednym końcu kształt nożyka, na drugim zakończona spiczasto służy do zaginania papieru przy linii, odklejania, ręcznego rowkowania (bigowania) kartonu, pomocna jest przy oprawach organicznych i przy wklejaniu papieru w trudno dostępnych miejscach. Kostka cienka, zaokrąglona jest bardzo wygodna przy zaciąganiu grzbietów. Kostka płaska o brzegach prostopadłych służy do wciskania materiałów w narożnikach i wgłębieniach pudeł oraz w przegubie okładki przy formowaniu wiązań na grzbietach półskórków.